Bilinçaltındaki direnç ise korkudan kurtulunca sona erer. Korkuyu bırakmak kendine güveni, kendine güven de kendini bilmeyi gerektirir. Kendini bilmek derin bir içsel bağlantıyla, derin dinginlik halinde oluşur.Bu derin içsel bağlantı (dinginlik) hali, yalnızca olanı olduğu gibi gördüğümüzde, olanı olduğu gibi hissettiğimizde ve olanı olduğu haliyle duyduğumuzda, yani yargısız, onunla ilgili bugüne kadar anne-babamızdan, ailemizden, çevremizden, eğitimlerimizden, kültürümüzden... öğrendiklerimizden hiçbir şey katmadan, ben biliyorum demeyi bırakarak, sadece yüksek bilinç halinde kaldığımızda gerçekleşir. Burada kilit nokta yargıdan ve zihnimizdeki öğrenilmiş kalıplardan uzaklaşmak, olanı her an yeni bir gözle tarafsız olarak seyirde olmak ve olanın içine dalmak yerine onu zihnimizin yarattığı senaryodan ayırarak sanki bir adım geriden, içimizdeki derin dinginlik halinden izleyebiliyor olmaktır.
Kendini bilmek aynı zamanda öz farkındalığın veya düşünce farkındalığının bir sonucudur. Düşüncenin ve zihnin doğasını öğrenmek, egonun doğasına dair bir içgörüye sahip olmak, dolayısıyla bize fısıldadıklarında seni tanıyorum diyerek o çukurun içine düşmekten sakınmak bizi yavaş yavaş derin bir huzura götürür.
Bu hal, bedenimizle gerçek bir bağlantı kurmayı ve kendi merkezimizde kalmayı başarana kadar başlayamaz. Başkalarına ya da başka şeylere odaklanmak veya onları düzeltmeye çalışmak yerine kendi merkezimizde olduğumuzda, güçlü akan düşünce nehrine ‘gerçekçi’ bir gözle bakabiliriz. Zihnimizin direndiğini anladığımızda, direnmeyi ve savaşmayı bırakıp akışa teslim olursak yaralarımız ve acılarımız kendiliğinden iyileşmeye başlar. İyileşme ister bedensel, ister duygusal olsun devam eden doğal bir süreçtir ve biz müdahale edip korku ve endişeye kapılmayı bıraktığımızda, mutlu, neşeli ve içsel olarak derin dinginlik halinde olduğumuzda, başkaları yerine kendimizin şifa gücüne ve Sisteme güvendiğimizde gerçek şifa gelir.
Comments